Odzież adaptacyjna: moda integracyjna zaprojektowana inaczej dla rynku o wartości 400 miliardów dolarów

Kilkanaście lat temu Jackie Hill jechała swoim motocyklem Harley Davidson Nightster, kiedy mężczyzna prowadzący ciężarówkę Toyoty pojawił się znikąd i zmiażdżył ją. W szpitalu lekarze szybko zdali sobie sprawę, że choć prawdopodobnie przeżyje, jej lewa noga już nie. Amputowali ją powyżej zmiażdżonego kolana.

Przystosowanie się do rzeczywistości nie było łatwe. Jedną z rzeczy, których nie przewidziała, było to, jak trudno będzie naciągnąć spodnie na jej protezę nogi i stopy. Typowe ubranie było na to po prostu za ciasne. Co więcej, jeśli musiała wyregulować paski swojej nowej protezy, aby nie wgryzała się w biodro, szybkie zdjęcie spodni w tym celu było równie problematyczne – zwłaszcza w miejscach publicznych.

Przez lata Hill starał się radzić sobie, częściej nosząc szorty. Potem odkryła witrynę internetową sprzedającą odzież adaptacyjną przeznaczoną dla osób niepełnosprawnych lub mających problemy z poruszaniem się. I wszystko się zmieniło.

„Znalazłem dżinsy z zamkami po bokach, co ułatwiło naciągnięcie spodni na nogę i but” — mówi Hill, obecnie 46. „Wcześniej nie mogłem tego robić, chyba że nosiłem dzwony”.

Czym jest odzież adaptacyjna: definicja, przykłady, korzyści

Odzież adaptacyjna odnosi się do odzieży, akcesoriów i mody zaprojektowanej specjalnie w celu zaspokojenia potrzeb osób z fizycznymi lub poznawczymi wyzwaniami związanymi z ubieraniem się ze względu na wiek, niepełnosprawność lub ogólny brak możliwości poruszania się. Odzież adaptacyjna różni się od tego, co nosi większość ludzi, ponieważ zawiera proste projekty, które wykorzystują specjalne kombinacje zapięć na rzepy, guziki, zatrzaski, zamki błyskawiczne i płaskie szwy, jednocześnie usuwając etykiety, które mogą powodować podrażnienia skóry.

Zrobione dobrze, są nie do odróżnienia od innych ubrań wiszących na wieszakach lub leżących na półkach. Odzież adaptacyjna równoważy formę z funkcjonalnością, koncentrując się na komforcie i łatwości użytkowania.

Przykłady zalet odzieży adaptacyjnej:

1. Jeśli jesteś przykuty do wózka inwalidzkiego lub nosisz protezę przez cały dzień, nie chcesz, aby materiał ścierny ocierał twoją skórę i powodował rany. To samo dotyczy osób wrażliwych na określone tekstury lub tkaniny.
2. Jeśli jesteś w podeszłym wieku i masz trudności z ubieraniem się, nie potrzebujesz guzików ani zatrzasków, którymi nie poradzisz sobie z drżącymi dłońmi lub słabymi palcami.
3. Jeśli jesteś opiekunem, ubieranie i rozbieranie osoby niepełnosprawnej w tradycyjnym stroju może być trudne i czasochłonne dla wszystkich w pokoju.

Obecnie przewiduje się, że rynek mody adaptacyjnej będzie wart 400 miliardów dolarów do 2026 roku.

• Główne marki, takie jak Tommy Hilfiger, Nike, Target, Zappos, Kohl's, QVC i JCPenney, regularnie prezentują kolekcje i linie dla osób niepełnosprawnych.
• Przynajmniej jedna hollywoodzka gwiazda, aktorka Selma Blair, która cierpi na stwardnienie rozsiane, publicznie wspiera adaptacyjną linię odzieży.
• W międzyczasie organizacje non-profit, takie jak Runway of Dreams i Guided by Humanity (GBH), sponsorują duże pokazy mody, w których biorą udział modelki z niepełnosprawnościami lub widoczne różnice.

Moda naprzód, odzież dla wszystkich

Powstanie odzieży adaptacyjnej odzwierciedla rzeczywistość. Według Banku Światowego ponad miliard ludzi, czyli 15% światowej populacji, cierpi na jakąś formę niepełnosprawności. W Stanach Zjednoczonych co czwarta osoba dorosła, czyli 61 milionów Amerykanów, jest niepełnosprawna, która ma wpływ na ich codzienne czynności.

Oprócz potrzeby służenia temu, co Mindy Scheier, założycielka Runway of Dreams, nazywa „największą mniejszością na świecie”, liczby te wskazują na możliwości biznesowe dla firm, które są gotowe na przyszłość.

Na przykład Scheier, przemawiając na niedawnym wydarzeniu SAP Sapphire w Orlando, zauważył, że coś tak podstawowego jak guziki i dziurki niewiele się zmieniło od czasu ich wynalezienia w XIII wieku. Dopiero teraz, gdy są one przestawiane, aby pomieścić osoby niepełnosprawne, to ewoluuje.

Scheier, której syn Oliver urodził się z dystrofią mięśniową, zainspirowała ją do pracy nad organizacją non-profit zajmującą się modą integracyjną.

Dopasowany krój, współczujący projekt

Margaret Moton, 29-letnia krawcowa z poważną dysleksją, w pełni popiera ten pomysł.

Ona i jej partner Liz Hill prowadziły zrównoważony biznes modowy, Resourceful Threads, kiedy kobieta, którą znała Moton, poprosiła ją o spersonalizowanie odzieży i pokrowca na worek do kolostomii na wózku inwalidzkim dla jej niepełnosprawnej córki. Ta praca wkrótce doprowadziła do tego, że organizacja non-profit poprosiła ją o wymyślenie linii elastycznych ubrań do jogi na zbiórkę pieniędzy, którą zorganizowała podczas Denver Fashion Week w maju.

Linia, która obejmowała kurtki zapinane na rzepy, które można łatwo założyć i zdjąć jak fartuch, była hitem zarówno wśród publiczności, jak i mediów. Resourceful Threads planuje teraz nowe wydanie na jesień.

„Postanowiliśmy, że od tego momentu wszystkie nasze ubrania będą się dostosowywać” — mówi Moton.

„Z moją dysleksją całkowicie rozumiem chodzenie po świecie, który nie jest przeznaczony dla ciebie. To alienuje. Czasami może to być wyzwalające, zwłaszcza jeśli zmagałeś się z niepełnosprawnością lub byłeś zawstydzony. Chcemy pomóc to zmienić”.

Dokąd zmierza odzież adaptacyjna

Moton wierzy, że możliwości biznesowe w zakresie dostosowywalnej odzieży są szeroko otwarte. Mówi na przykład, że w ciągu ostatnich 10 lat branża modowa została zmuszona do zaspokajania potrzeb większej liczby osób o różnych kształtach ciała. Niscy ludzie. Wysocy ludzie. Krągli ludzie. Ciężcy ludzie.

Niezależnie od Kena i Barbie, niewiele osób pasuje do idyllicznych kształtów i rozmiarów widzianych w reklamach. Ale znalezienie rozmiarów, które naprawdę do nas pasują, może być trudne. Mówi, że „akceptacja ciała” stała się nową normą, a to toruje drogę nowemu myśleniu.

„Mam nadzieję, że następnym krokiem będzie więcej osób na wózkach inwalidzkich, więcej osób na chodzikach, więcej osób niepełnosprawnych, modelujących główne ubrania” – mówi Moton.

Ponadto Moton twierdzi, że projektanci mogą poszerzyć kolory i style odzieży adaptacyjnej, w której dominują czarne i brązowe kolory oraz duże dawki rozciągliwych tworzyw sztucznych.

Jackie Hill, doceniając rosnącą dostępność mody adaptacyjnej, zgadza się, że wymaga ona rewitalizacji.

„Większość z nich jest taka sobie” — przyznaje. „Prawdę mówiąc, czasami wolałbym walczyć ze spodniami, które mi się podobają i które mogą mieć na sobie mały stylowy klejnot, niż nosić coś, co nie jest zbyt atrakcyjne”.

Prośba firmy Hill do branży modowej: Oferuj bardziej szykowne style. Rozjaśnij swoje palety kolorów. I przeprowadź badania, aby wiedzieć, jak wygodne są materiały, zanim osoba niepełnosprawna będzie musiała je nosić przez wiele godzin, ponieważ czasami tak nie jest.